Instytut Dialogu Międzykulturowego im. Jana Pawła II -

W dniu 25 października 2012 r. gościem Wykładów Otwartych z cyklu „Jan Paweł II. Posługa myślenia” była dr Agnieszka Kurnik, literaturoznawca, absolwentka UJ, autorka publikacji dotyczących Karola Wojtyły.

Dr Agnieszka Kurnik zaczęła swój wykład od przypomnienia wpływu, jaki wywarli na myśl Jana Pawła II polscy romantycy: Mickiewicz, Norwid, czy także pośrednio Towiański, który był autorem sformułowania „starsi bracia w wierze”, używanego tak często później w odniesieniu do Żydów przez Jana Pawła II. Papież-Polak był głęboko mesjanistyczny, tak w znaczeniu romantycznym, jak biblijnym i soborowym, gdzie mowa o powszechnym kapłaństwie Ludu Bożego, mesjańskim Ludzie Bożym (Konstytucja duszpasterska o Kościele w świecie współczesnym Gaudium et spes). Papież nie odżegnywał się od twierdzenia, że polski naród i polski Kościół mają szczególną rolę do spełnienia. Wręcz przeciwnie, wizja historii Polski w jego myśleniu łączyła się z wizją przedmurza chrześcijaństwa. Mesjańskość Jana Pawła II nie ograniczała się jednak do ziemskiego, partykularnego „tu i teraz”, zawsze wychylała się w stronę wieczności. Niezwykle ważnym dla JPII była więź między Kościołem a narodem. Chrzest Polski był dla niego momentem tworzącym polską państwowość, polską kulturę, polską tożsamość, to także włączenie dziejów narodu w obręb czasu sakralnego, o wiele szerszego niż ziemski, linearny. Akt Chrztu Mieszka I to potwierdzenie podwójnego związku ziemi z człowiekiem, tak zakorzenienia w ziemi ojczystej, jako darze i zadaniu, jak i ugruntowani w Ziemi Świętej, ziemi Odkupiciela. Samo powołanie na papieża, Jan Paweł II odczytywał nie tylko w wymiarze osobistym, dla niego było to także powołanie całego polskiego Kościoła, a nawet narodu do pełnienia szczególnej roli w historii.